تبادل
لینک هوشمند
امان از این دل من که مدام دل می زند برای یک عشق شیرین،مثل تو فیلما،
یکی که دستاش رو بگیرم و با هم بریم تو پارکا،
وقتی به چشمانش نگاه می کنم با تمام وجودم برم تو رویا،
و زمانی که اون میره به خونه اش بشم رفیق غم ها،
توی شب های مهتاب باهم بشینیم کنار یک حوض، الهی شب بشه این روزها،
همه فکر و خیالم، نمازم و دعایم شده این جور حرف ها،
کی میشه؟ یا من عاقل بشم یا قید همه چیز و بزنم برم به صحرا،
مثل فرهاد تیشه بردارم برم به کوه ها،
تیشه زنم تیشه زنم برای شیرین جاری بکنم رودها،
آه از این حرفای تکراری اصلا چرا آمدم به دنیا؟!
اگر باید می آمدم چرا نشدم مثل این همه حیوون؟! اینجا، آن جا،
چرا باید فقط آدم می شدم بعد می موندم توی اندوه این همه عشق ها،
یکی بیاد منو ببره، دوباره بیاره اینجا،
تا از سر بگیرم زندگی رو، بزنم بوسه بر پای عقل ها،
تا هیچکس رو نیارم تو عمق دلم، حرم امن خدا،
با بقیه سلامی بکـنم، لبخندی بزنم، براشون دل تنــگ بشم، ولی یه کــم، مثل بیشتری ها،
حیفه که من با این همه فرصت، گرمای دلم بشه همین فکرها،
یا خدا! دلم باز دل می زنه انگاری هیچ نمیره تو کلش اندرزها،
پس بزار بره به همون راهی که رفتند همه جوون ها،
نه همه شون،خسته ها، بی هدفا، مرخصا، بی عرضه ها، مریضا، دیوونه ها،
ذله ها ، بی چاره ها، بی پدرا بی مادرا، رونده ها، وا مونده ها...
نظرات شما عزیزان:
